Bailey

Wanneer ik geboren ben? Dat houd ik lekker voor mezelf. Net als waar ik vandaan kom.

Toen ik op een ochtend in het najaar van 2011 wakker werd bleek ik in een asiel te zitten samen met m'n broertje en had ik ook opeens een naam gekregen, namelijk Ricky. In het asiel vonden ze ons erg wild en dus moesten we een soort van 'heropgevoed' worden. Dat mocht gelukkig bij aardige mensen in huis voordat ik weer terug ging naar het asiel en op de website kwam om opgehaald te worden.

Op een dag stond mijn verzorgster voor me neus samen met een mevrouw. Wat was die dame nieuwsgierig zeg, ze wilde van alles over me weten en toen ze ook nog eens met haar hand in m'n hok kwam heb ik haar een flinke tik gegeven! Maar blijkbaar schrok ze daar niet zo erg van (had misschien wel harder moeten uithalen) en hoorde ik m'n verzorgster zeggen dat ze het goed vond als ik met die mevrouw mee naar huis mocht.... Gelukkig hoefde ik niet gelijk mee, dat duurde nog een weekje zodat ik aan het idee kon wennen en afscheid van m'n broertje kon nemen (die overigens nog niet zo sociaal was als ik).

Op vrijdag 13 april (gelukkig ben ik geen zwarte kat) kwam die mevrouw me ophalen. En ze stelde zich voor als Angela. Ook was er nu een meneer mee die mijn reismand, waar ik in zat, droeg. Na een korte autorit kwam ik aan in mijn nieuwe thuis. Die autorit, evenals die reismand, vond ik tien keer niks en heb toen maar eens flink van me af lopen blazen. Dat had blijkbaar indruk gemaakt want gelukkig werd ik snel bevrijd en in een kleine slaapkamer 'vrijgelaten'. Van dit avontuur moest ik echt even bijkomen en onder de verwarming vond ik een plekje waar ik me kon verschuilen.

Angela is me die dag een paar keer komen opzoeken en vertelde me dat ze Ricky niet zo'n mooie naam voor me vond. Bailey vond ze véél stoerder klinken en ik moest toegeven dat ik dat ook wel leuker vond klinken. Ze bleef maar tegen me kletsen maar ik had liever dat ze me met rust liet. Gelukkig had ze wel eten en drinken voor me klaargezet want ik kreeg zo langzamerhand best honger. De volgende dag ben ik op onderzoek uitgegaan in de kamer waar ik zat en toen Angela foto's van me wilde maken ben ik er maar eens languit voor gaan liggen op de vensterbank. Maar ze moest nog steeds niet te dicht in m'n buurt komen hoor daar was ik nog niet van gedient.

Toen was het 16 april, de verjaardag van Angela, en al sinds zaterdag had ik langs de onderkant van mijn deur iets voorbij zien lopen en horen krabben daaraan. Wat zou dat toch steeds zijn?

Of beter gezegd, wie zou dat zijn? Eindelijk ging de deur open en wie denk je dat daar tegen mij zat te blazen? Een grote grijze teiger kater, Bincky genaamd. Tekeer dat 'ie ging, maar het maakte op mij geen enkele indruk hoor. Die gekke kat werdt wat rustiger nadat Angela 'm toegesproken had. Al gauw zag Bincky wel een leuk speelkameraadje in mij en gingen we al stoeiend het hele huis samen door om voortaan als vrienden voor het leven door te gaan!

Advertentiegegevens Asiel: